Ο Νίκος Μαρινάκης σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη στο SDNA μιλάει για τα δέκα χρόνια της παρουσίας του στον Παναθηναϊκό, το ελληνικό ποδόσφαιρο και το νέο κεφάλαιο της ζωής του στον Παναιτωλικό.
Αναλυτικά τα όσα αναφέρει για τον Παναιτωλικό :
Ένιωσες το φετινό καλοκαίρι ερχόμενος στον Παναιτωλικό πως έψαχνες ένα restart στην καριέρα σου;
«Ένιωθα πως έψαχνα ένα restart. Ένιωθα πως έψαχνα μία ομάδα ακριβώς όπως είναι ο Παναιτωλικός στην οποία θα μπορούσα να προσπαθήσω για να πάρω αρκετά παιχνίδια και είμαι τυχερός που αυτό πραγματικά συνέβη».
Έρχεσαι, λοιπόν, το καλοκαίρι εδώ στο Αγρίνιο. Ποιες ήταν οι πρώτες σου εντυπώσεις από την ομάδα;
«Οι πρώτες εντυπώσεις από την ομάδα ήταν πως είχαμε πολύ καλό υλικό σε παίκτες. Πολύ καλό ρόστερ. Ατομικά έβλεπα πολύ καλούς παίκτες. Οργανωτικά η διοίκηση ήταν τέλεια σε θέματα τακτοποίησης και άλλα αντίστοιχα. Το προπονητικό κέντρο που βρήκα ό,τι καλύτερο για να δουλέψει κάποιος ποδοσφαιριστής όπως και το γήπεδο. Μόνο θετική ήταν η εικόνα που σχημάτισα από την πρώτη ημέρα που ήρθα στον Παναιτωλικό».
Ο Παναιτωλικός βγάζει προς τα έξω μία εικόνα υγιούς ομάδας που δεν είναι κάτι σύνηθες στην Ελλάδα. Εσείς πως το βιώνετε αυτό;
«Στον Παναιτωλικό δημιουργούν συνθήκες για τον ποδοσφαιριστή να δώσει το 100% για την ομάδα σε κάθε προπόνηση, σε κάθε αγώνα. Είναι δίπλα μας σε ό,τι χρειαστούμε ανά πάσα στιγμή. Παράλληλα όμως αυτές οι ομάδες που αποτελούν εξαίρεση πρέπει να τις σέβεται περισσότερο το πρωτάθλημα. Από αυτό που εισπράττω, ο Παναιτωλικός αξίζει περισσότερο σεβασμό».
Τι πιστεύεις πως δεν πήγε καλά στην αρχή με τον Μάκη Χάβο στον πάγκο;
«Στην αρχή είχαμε ένα δύσκολο πρόγραμμα, αντιμετωπίσαμε ΑΕΚ, Ατρόμητο, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό. Δεν κάναμε καλή αρχή αν και κάναμε κάποια αποτελέσματα. Δεν ήταν η αρχή κακή. Το πρόβλημα ήρθε αργότερα μετά το ματς με τον Λεβαδειακό. Είχαμε κάνει του κόσμου τις ευκαιρίες και χάσαμε 1-0. Από εκεί και πέρα κάναμε μία κοιλιά γιατί χάσαμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, δεν είχαμε ένα ξεκάθαρο πλάνο. Ήταν σαν να ήρθε πανικός. Σαν από την μία μέρα να γίναμε από παικταράδες άχρηστοι. Όταν το νιώθεις αυτό και δεν υπάρχει πλάνο δημιουργούνται συνθήκες απόγνωσης».
Η αλλαγή του Δέλλα τι έφερε στην ομάδα;
«Έφερε πίστη στην ομάδα και τους εαυτούς μας. Από εκεί και πέρα όμως έφερε και ένα πλάνο. Αν έχεις και την ποιότητα που εμείς είχαμε δεδομένα ως ρόστερ δεν χρειάζεται κάτι άλλο για να πάει καλά η ομάδα».
Πως είναι να δουλεύεις υπό τις οδηγίες ενός πρωταθλητή Ευρώπης;
«Ποιος δεν έχει πανηγυρίσει το γκολ του Δέλλα το 2004 και τον τρόπο με τον οποίο πήγαμε στον τελικό; Είναι κάτι που σου έρχεται συνέχεια στο μυαλό. Η εικόνα όμως που σχηματίζεις δεν μένει σε αυτό. Ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει, η στάση και η συμπεριφορά του προς όλη την ομάδα σου εμπνέει ακόμα περισσότερο σεβασμό».
Ο Παναιτωλικός έχει καθιερωθεί στην Σούπερ Λιγκ, έχει τον δικό του κόσμο που τον στηρίζει. Τι λείπει για να κάνει το βήμα παραπάνω;
«Πρέπει στην αρχή της χρονιάς να χτιστεί η ομάδα για να κάνει το βήμα παραπάνω. Ο Παναιτωλικός είναι ένα selling club. Αν όμως μία χρονιά κρατηθεί ο κορμός και παράλληλα από την προετοιμασία μπει ένας ψηλός στόχος όπως η πεντάδα θα έρθει το βήμα παραπάνω».
Πως είναι για τους ξένους παίκτες να έρχονται σε μία ομάδα όπως ο Παναιτωλικός;
«Τους βοηθάει το γεγονός πως έχουμε αρκετούς Ισπανόφωνους. Αυτό τους βοηθάει πολύ να προσαρμοστούν. Έτσι έρχονται αρκετοί πολύ ποιοτικοί παίκτες που είναι και καλά παιδιά».
Ο Παναιτωλικός είναι από τις λίγες επαρχιακές ομάδες που έχουν αυτό που λέμε «έδρα», έχουν τον δικό τους κόσμο. Πως το εκλαμβάνετε αυτό εσείς;
«Είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχεις την δική σου έδρα και να μην παίζεις στην έδρα σου κόντρα στους μεγάλους σαν να είσαι φιλοξενούμενος. Να έχεις έδρα που να την νιώθει ο αντίπαλος. Σου δίνει τρομερή ώθηση και βοηθάει τους ποδοσφαιριστές».
Πόσο χρειάζεται το πρωτάθλημα ομάδες όπως ο Παναιτωλικός να δίνουν το «χρώμα» τους;
«Τις χρειάζεται πολύ γιατί είναι ο μόνος τρόπος να γίνει πιο ανταγωνιστικό. Να μην πηγαίνει ένας μεγάλος και να κερδίζει σε τέτοιες έδρες. Θα κάνει ακόμα καλύτερο το πρωτάθλημα».
Πως αισθάνεστε όταν παίζετε κόντρα σε κάποιον από τους τέσσερις μεγάλους;
«Νομίζω πως υπάρχει μία εύνοια από την άποψη ότι κάποια αμφισβητούμενη φάση θα δοθεί προς την μεγάλη ομάδα. Εκεί αλλάζει το πράγμα κυρίως».
Νιώθεις να έχεις ωριμάσει μέσα από την εμπειρία σου στο Παναιτωλικό;
«Ναι με έχει βοηθήσει να ωριμάσω και ως ποδοσφαιριστής και ως άνθρωπος γιατί είναι κάτι καινούργιο. Βρέθηκα σε καλές μεν αλλά καινούργιες συνθήκες σε όλα τα επίπεδα και το γεγονός πως πρέπει να προσαρμοστείς σε αυτές σε ωριμάζει».
«Ακόμη και σήμερα, αστειεύονται με το επίθετο μου»
Τι λείπει από το ελληνικό ποδόσφαιρο;
«Λείπει η παιδεία σε όλους τους τομείς. Σε παίκτες, φιλάθλους και διοικήσεις. Αν υπάρξει αυτό θα χτίσουμε ένα ακόμα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα με γηγενείς παίκτες».
Σε θυμόμαστε πάντα ως έναν ήρεμο παίκτη μέσα στο γήπεδο. Επιλογή σου ήταν αυτό;
«Νομίζω πως με το να διαμαρτύρεσαι χάνεις την συγκέντρωσή σου. Ήταν κάτι το οποίο μας μεταδόθηκε στην Ακαδημία. Πολλοί διαιτητές όταν το κάνεις αυτό σε πάνε κόντρα. Σε ένα ματς με τους Νέους του Παναθηναϊκού θυμάμαι ότι σε μία φάση είχα διαμαρτυρηθεί και στην επόμενη έχασα τον παίκτη μου σε ένα στημένο και δεχθήκαμε γκολ. Από εκεί και μετά είπα πως δεν έχει κανένα νόημα να διαμαρτύρεσαι».
Ποιο ματς σου έχει μείνει περισσότερο χαραγμένο στο μυαλό;
«Το 0-3 στο Καραϊσκάκη. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα μετά από εκείνο το ματς. Κάνεις χαρούμενο τόσο κόσμο και αυτό σου δίνει και σένα μεγάλη χαρά. Είναι ένα παιχνίδι με τον μεγαλύτερό σου αντίπαλο. Ένα ντέρμπι που το σκέφτεσαι από μικρός, στην Ακαδημία. Όσο και αν μας έλεγαν αυτό το ματς να του δούμε σαν ένα όπως όλα τα άλλα είναι αδύνατο. Πάντα με την θετική έννοια».
Πως ήταν όταν ως παίκτης του Παναιτωλικού μπήκες για πρώτη φορά ως αντίπαλος στη Λεωφόρο;
«Ήταν πολύ περίεργο. Μόνο και μόνο που έκανα ζέσταμα στο άλλο μισό του γηπέδου. Μπήκα μέσα, ήξερα τόσο κόσμο, τόσα χρόνια. Έλεγα στους συμπαίκτες μου πως ήταν σαν να πήγα αποστολή με τον Παναθηναϊκό. Μέσα στον αγώνα όμως τα ξεχνάς όλα και παλεύεις για την ομάδα για την οποία παίζεις εκείνη την στιγμή».
