Οι πρεμιέρες πάντα κρύβουν κινδύνους. Συνεπώς και ο βαθμός καλός είναι. Ειδικά από τη στιγμή που ο Παναιτωλικός αντιμετώπιζε μία ομάδα ανώτερή του, όπως ο Αστέρας Τρίπολης.

Ο Γιάννης Αναστασίου γνώριζε πως απέναντί του θα βρει μία ομάδα πιο έτοιμη, με μεγαλύτερη συνοχή λόγω των λίγων αλλαγών που έγιναν το καλοκαίρι και φορμαρισμένη βάσει της εικόνας της στα φιλικά. Έτσι προετοίμασε τους παίκτες του γι’ αυτό το ματς αναλόγως. Τις προηγούμενες μέρες δούλεψε στο να υπάρχει αμυντική σοβαρότητα και αυτό βγήκε.

Δεν εντυπωσίασε ο Παναιτωλικός, αλλά δεν παίζει ρόλο αυτό. Με συνέπεια και προσήλωση στο αμυντικό σκέλος, το μηδέν στην άμυνα παρέμεινε και οι φάσεις που έβγαλαν οι Αρκάδες ήταν λίγες. Για ένα ημίχρονο, μάλιστα, οι Αγρινιώτες πατούσαν καλύτερα.

Από εκεί και πέρα, δύο ήταν τα προβλήματα που φάνηκαν στην πρεμιέρα. Το ένα έχει να κάνει με τη δημιουργία. Πέρυσι ταλαιπωρήθηκε πολύ σε αυτό το κομμάτι ο Παναιτωλικός και ειδικά σε open play. Το δεύτερο είχε να κάνει με την κατανομή δυνάμεων. Στο δεύτερο 45λεπτο κάπου άδειασαν οι γηπεδούχοι. Λόγω της εποχής, όμως, είναι εν μέρει φυσιολογικό.